Voor LTC wordt het een hels karwei om de prestatie tijdens de vorige editie van Protos Weering minimaal te evenaren. In de finale gingen de Assenaren – die pas voor de tweede keer deelnamen – met 4-2 onderuit tegen topfavoriet Hoogeveen zondag. Geen schande, maar de apotheose van het toernooi smaakt naar meer, zegt Patrick Medema. Hij is een van de LTC’ers die met volle teugen genoot van het toernooi. En dat terwijl de 23-jarige middenvelder aanvankelijk niet eens zou meedoen.
Merijn Slagter
LTC mag gezien worden als echte volksclub. Wie de groene clubkleuren eenmaal heeft omarmd, laat ze niet snel meer los. Het komt Medema bekend voor. Sinds zijn zesde speelt hij z’n wedstrijden al op Sportpark De Hoogte en daar komt – als het aan Medema ligt – voorlopig geen verandering in. Toch is zijn kracht juist ook ook zijn zwakte, want hij is op meerdere posities inzetbaar: “Centraal op het middenveld, centraal achterin, maar ik kan ook op beide backposities spelen”, somt hij op. Onder trainer Rob de Jong wisselt Medema basisplaatsen af met wisselbeurten, misschien wel omdat het voor een trainer lekker is om een speler achter de hand te kunnen houden die op meerdere plekken kan spelen. Maar als het aan hemzelf ligt, wordt-ie snel een vaste waarde.
Toen LTC vorig seizoen voor het eerst in jaren weer eens zou deelnemen aan Protos Weering, had toenmalig hoofdtrainer Germain Beck meteen al een aantal jongens op het oog om een ploeg mee te vormen. Onder hen onder meer Marc Heerings en Mehran Ali Pour Asli, die vorig seizoen met PKC’83 naar de Eredivisie Zaalvoetbal promoveerden. “Ik zat niet bij dat groepje. Maar de trainer wilde voorafgaand aan Protos Weering in de zaal trainen en toen dacht ik: ach, ik doe ook mee. Wat heb ik te verliezen?” Toen aanvaller Romano Djababoe wegviel door een armblessure, wendde Beck zich tot Medema. “Hij zei: je bent er altijd en je traint altijd goed. Als je wil, zit je erbij. Toen moest ik eraan geloven.”
Helemaal een groentje in de zaal is de 23-jarige Assenaar niet, want hij zaalvoetbalde al met vrienden in de tweede en derde klasse. Met zijn doorzettings- en uithoudingsvermogen is Medema misschien juist het type voetballer dat iedere trainer in z’n ploeg wil. Dat bleek ook vorig jaar. “Ik verwachtte niet dat het zó goed zou gaan”, blikt hij terug. “In de eerste ronde maakte ik aardig wat minuten en wonnen we alles. Ik scoorde zelfs twee keer en voelde me helemaal het mannetje”, lacht Medema.
Uiteindelijk schopte LTC het tot de finaledag. “Marc en Mehran waren echte leiders en namen het voortouw, ook met tactieken bij corners en vrije trappen. Heel interessant.” En zo hield het PWZ-virus ook LTC in z’n greep, iets dat echt nog even moest loskomen. “Al die supporters, het lawaai en de beleving, zo gaaf”, zegt Medema. Zelf scoorde hij tegen Gramsbergen nog op de finaledag. “In de laatste seconden stond ik voor een leeg doel, maar ik was zo bang dat ik live op televisie voor open doel zou missen, dat ik de bal eerst goed wilde aannemen. Vervolgens scoorde ik net na de zoemer. Ja, humor hè? Ach, voor mij telt-ie wel.”
